Op zondag 2 april 2017 opent Zwanie van Rij de ontmoeting en luisteren we in De Bron naar Greta de Wit tijdens de vierde bijeenkomst van Zin-in-Zondag van dit seizoen.
Ze vertelt over het project van het cisterciënzer klooster Abdij Sion, waaruit eind 2015 de laatste zeven monniken zijn vertrokken (vier gingen naar Schiermonnikoog). Daarna heeft de Stichting Nieuw Sion de sleutels ontvangen en de zorg voor de gebouwen en landerijen overgenomen. In 1890 is men begonnen te bouwen aan dit klooster, dat nu in ieder geval een abdijkerk, een refter, een gastenhuis, een kerkhof, een moestuin en landbouwgrond omvat (zo’n 4 hectare alles bij elkaar).

De monniken kwamen altijd zeven keer per dag bij elkaar voor gebed en het hele dagritme was daar omheen gebouwd. Vanaf 1965 werden teksten niet meer (alleen) in het Latijn voorgedragen en gelezen, maar ook in het Nederlands.

Op 2 januari 2016 vond de eerste viering plaats in Nieuw Sion. Het openen van de poort, waarvoor al mensen stonden te wachten, was voor Greta een bijzondere ervaring.

Ze vertelt over de stilte in het klooster, waarin de kruisgangen altijd een stiltegebied waren toen de monniken er nog leefden. Die stilte in deze gangen, die wordt ook nu aangehouden, zodat iets van die waarden en gebruiken behouden blijft. De poort van het klooster was in de tijd van de monniken eigenlijk altijd dicht (het was een contemplatieve, teruggetrokken gemeenschap), maar nu is de poort een aantal middagen per week open en komen er heel verschillende mensen naar toe voor stilte of voor het bijwonen van de gebeden.

Ook biedt het klooster ruimte aan gasten. Zij komen voor een retraite, voor tijdelijke bewoning of voor een vergaderweekend, want er wordt geprobeerd om het klooster een nieuwe invulling te geven en voor meerdere doeleinden geschikt te maken.

Voor de monniken was de leefregel van Benedictus (480-547) leidinggevend: matigheid, stabiliteit/evenwicht (8 uur bidden, 8 uur werken, 8 uur rust), gebed (de 8 getijden), handenarbeid (‘ora et labora’), rusttijd (lectio divina: mediterend bijbellezen).
De drie ‘evangelische raden’ waren armoede, kuisheid en gehoorzaamheid.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn er in het klooster ook vluchtelingen opgevangen en het klooster kent dus een bijzondere geschiedenis.
In 1990 waren er nog 30 monniken, maar de laatste jaren waren er nog maar zeven. De vier die naar Schiermonnikoog zijn vertrokken, willen daar een nieuw klooster stichten, maar dat is nog niet rond.

De visie en missie van de Stichting Nieuw Sion zijn dat mensen dichter bij God en zichzelf, de medemens en de natuur komen. Gebed, contemplatie, stilte, eenvoud, handenarbeid en gastvrijheid dragen bij aan dat doel en creëren oecumenische verbondenheid.
De verstilling en het ritme van de gebeden zijn bovendien een manier om voort te bouwen op de traditie van het scheppen van een oase van rust in het drukke bestaan van de huidige samenleving. Werken in de tuin is daarom ook een zeer aangename bezigheid.
De initiatiefgroep van tien mensen is inmiddels uitgegroeid tot een groep van 50 vrijwilligers die samen alle voorkomende werkzaamheden verrichten, praktisch zowel als organisatorisch. De bedoeling is om met de opbrengst van de moestuin, die ecologisch/biologisch wordt beheerd, het klooster zelfvoorzienend te laten worden.
De activiteiten bestaan uit de ontvangst van gasten, het organiseren van ontmoetingsdagen en retraiteprogramma’s, het openstellen van het klooster voor de getijdengebeden en de vieringen, het huisvesten van tijdelijke bewoners en het regelen en begeleiden van het buitenwerk en de wandelingen in de omgeving. De droom is om het ‘Taizé van het Noorden’ te worden, een levendige gemeenschap waar mensen graag naar toe komen. Dat vergt ook promotieactiviteiten voor bepaalde doelgroepen. De 50+-ers komen namelijk vanzelf wel, maar de jongeren moeten echt een beetje ‘gelokt’ worden. Voor alle leeftijden geldt echter hetzelfde uitgangspunt: ‘Stilte is niet alleen afwezigheid van geluid. Stilte is veeleer de vrucht van innerlijke rust. Die rust is bepalend voor het klimaat op Nieuw Sion.’

Greta gaat op diverse vragen van aanwezigen in. Ze vertelt dat de vrijwilligers veel leren van andere kloostergemeenschappen, wat fijn is, want naast een verrijking, is het ook gewoon hard werken en een spannend avontuur om het klooster een nieuwe functie te geven en na te denken over ambachtelijke plannen als het opzetten van een bakkerij.
Voor meer informatie kunt u terecht op www.nieuwsion.nl (website nog in ontwikkeling) of kunt u mailen naar info@nieuwsion.nl . Nieuw Sion is ook op Facebook te vinden (zoek op Nieuw Sion); aldaar treft u de laatste updates aan.
Greta eindigt met de Franciscaanse ‘Zegenbede van Onrust’, die je bijvoorbeeld hier vindt.

Na de voordracht volgt het lezen en zingen van het middaggebed, onder begeleiding van Kees Richters op de vleugel.
Tot slot luisteren we naar Johan Schurer, die een mooi klein bronzen beeld heeft meegenomen, dat laat zien hoe de nabijheid van dierbare anderen rust biedt in een wereld vol onrust.

Greta ontvangt uit handen van Pieter Veenstra een cadeautje en de mooie bos bloemen is ook voor haar. Zwanie bedankt Greta namens de aanwezigen voor haar verhaal en daarmee sluit ze de bijeenkomst af.

Hier vind je een filmpje van de abdij en omgeving.