Deze zondag was Sietze Ezinga onze gastspreker. Hij is sinds een jaar coördinator Buurtbemiddeling bij Vaart Welzijn in Assen. Hij is jarenlang vrijwillig bemiddelaar geweest en vervult nu de rol van coördinator voor de betrokken vrijwilligers.
Werkgroeplid Elma van t Riet heet iedereen van harte welkom en geeft het ‘woord’ aan Kees Richters, hij zingt een lied van Acda en de Munnik ‘He hallo!’
‘Kijk mij eens het gras zien groeien
en iedereen maar denken da’k niks doe
maar niets is minder waar
want al ben ik dan niet klaar
Ik ben de wedstrijd met de Beatles en de buren moe….’
Sietze vertelt waarom hij, in overleg met Kees, voor dit lied gekozen heeft. Vanwege gras zien groeien, misschien wel minder groen dan bij de buren…maar is het gras bij de buren wel groener of lijkt dit alleen optisch zo? Hoe mooi zou het dan zijn om met de buren te gaan praten, hoe gaat het? Gaat het met de buren wel net zo goed als met het groene gras?
Sietze vertelt met passie zijn verhaal. Onderwerpen die de revue passeren zijn: doel, preventie, typische conflicten, proces, rol vrijwillige bemiddelaar, succesfactoren, voordelen, cijfers, gras bij de buren. Sietze benadrukt dat het bij buurtbemiddeling belangrijk is dat beide buren met elkaar in gesprek willen. Om dit te bespreken begint buurtbemiddeling met een apart gesprek met buur ‘A’ en een apart gesprek met buur ‘B’. Daarna volgt bij instemming van beide buren een tweede gesprek met hen samen. De buurtbemiddelaar faciliteert dit gesprek en blijft onafhankelijk. Meestal zijn deze gesprekken voldoende om tot een oplossing te komen. Het is dus niet zo als in “De rijdende rechter’ dat er een uitspraak wordt gedaan. Na een aantal weken volgt er nog een nazorg telefoongesprek. Voor meer informatie over buurtbemiddeling verwijzen we u graag naar de website van Vaart Welzijn: https://www.vaartwelzijn.nl/hulp-op-maat/buurtbemiddeling/
Sietze sluit af met een bloempot met lang gras. Hij verteld dit uit de tuin van de buren te hebben meegenomen ter illustratie voor de ochtend. Helaas hebben de buren met hun robotmaaier waarschijnlijk het gras inmiddels gemaaid. Hij verzoekt ons hem even te helpen en bij het weg gaan, een plukje gras te knippen zodat het weer mooi terug in de tuin van de buren gezet kan worden.
Daarna licht Alfred Oosterman, fotograaf, zijn foto toe. Deze foto maakte Alfred in 2017 in Rotterdam en Marjolein Scherphuis heeft er de volgende, mooie tekst bij geschreven:
Gezien worden
Passanten. Levens die elkaar net niet raken Door de tijd samengebrachte figuranten. Ook wie wel samenleeft, gaat soms aan elkaar voorbij. Je denkt elkaar te kennen en daar houdt het op. Soms raak je zomaar in gesprek met een onbekende. Bij een bushalte bijvoorbeeld. Het is altijd kort, want jouw bus komt aanrijden en daarmee is het moment voorbij. Toch heb je het gevoel dat alles wat er toe doet, wordt gezegd. Van figurant naar mens. Aangeraakt worden door een ander leven. Gezien worden.
Alfred voegt daar aan toe: Ik vraag mij af zijn de korte momenten misschien te kort? Is alles wat er toe doet gezegd? Kennen we elkaar goed genoeg om gezien te worden? Het kan een basis zijn in het voor verdraagzaamheid en begrip.
Marian van der Beek bedankt Sietze Elzinga heel hartelijk voor de boeiende lezing. Elma van t Riet bedankt Alfred Oosterman en Kees Richters voor hun bijdragen in dit seizoen en ook alle bezoekers.
